تله کابین رامسر

ظهر روز جمعه دوباره حاضر شدیم که بریم دریا . امیرمحمد هم تیوپ پنگوئن و برداشت که حسابی آب بازی کنه ولی دریا به شدت طوفانی بود . تصمیم گرفتیم به تله کابین بریم . امیرمحمد میگفت :  بریم تله کابون !!!!

    تله کابین رامسر در سال 1388 شروع به کار نمود. طول مسیر آن حدود 1850 متر است و از سمت دریا ( شمال جاده ی ساحلی ) شروع می شود، از عرض جاده ساحلی عبور می کند و پس از طی چند صد متر که از روی محوطه ی جنوبی تله کابین و مزارع و باغ های مرکبات رد می شود، ارتفاع می گیرد و تا حدود 500 متر بالا می رود. تنوع مسیری که این تله کابین طی می کند و زیبایی های منطقه در نوع خود منحصر به فرد است. از اقدامات جالبی که سازندگان تله کابین انجام داده اند، یکی ساخت محوطه ی وسیعی تحت عنوان بام رامسر ( در سقف ایستگاه بالایی تله کابین ) است که چشم انداز فوق العاده زیبایی را به دور از هر گونه خطر سقوط فراهم ساخته است.

   تله کابین دارای 16 پایه است و زمان طی کردن مسیر رفت یا برگشت بستگی به میزان شلوغی یا خلوتی فرق می کند و شما بین 12 تا 15 دقیقه در راه خواهید بود.

یک مجموعه  فواره ی موزیکال نیز در محوطه وجود دارد که اگر هوا مناسب باشد، صرف دقایقی چند در کنار آن خالی از لطف نیست.

    تله کابین رامسر در فاصله ی 5 کیلومتری غرب رامسر ( به سمت رودسر ) و 103 کیلومتری شهر رشت واقع شده است. جاده ی ساحلی در این قسمت به صورت اتوبانی است ولی از هر دو طرف جاده می توانید وارد مجموعه شوید و همچنین از هر طرف که می خواهید خارج شوید. همان طور که گفته شد مجموعه ی تله کابین در دو طرف جاده واقع شده است و جهت عبور خودرو های سواری زیرگذر وجود دارد. برای عبور پیاده نیز علاوه بر زیرگذر می توانید از پل هوایی عابر پیاده استفاده کنید.

* برای ورود به مجموعه لازم است ورودی پرداخت نمایید. بهای بلیط  برای امسال (۱۳۹۱ ) هر نفر ۱۲ هزار تومان  + ۶۰۰ تومان مالیات بر ارزش افزوده و البته  برای سوار شدن به تله کابین، کودکان زیر پنج سال نیاز به خرید بلیط ندارند. (امیرمحمد خان نیاز به بلیط نداشت). گنجایش هر کابین هم چهار نفر است.

* انواع رستوران، اغذیه فروشی های غذای آماده ( fast food ) و کافی شاپ در مجموعه وجود دارد.

* فروشگاه پوشاک و صنایع دستی در مجموعه وجود دارد.

بعد از سوار شدن بیشتر از امیرمحمد ، خودم هیجان زده بودم . وقتی رفتیم بالا گفتم  وای ...   امیرمحمد نگاهم کرد و گفت مامانی ترسیدی ؟ نترس ... ترس نداره ... میریم بالا  بعد میاییم پایین .. همه جای این تله کابین بسته ..  فکر کردی میافتی پایین ... نه نمی افتی 

بعد از رسیدن به بالای تله کابین ، کمی پیاده روی کردیم و دور زدیم . مشغول دیدن مناظر اطراف بودم که امیرمحمد بدو بدو اومد پیشم گفت : مامانی من یک بانک پیدا کردم . کارت داری ؟ بده برات پول بگیرم . دیدم به تلفن عمومی اشاره میکنه فکر کرد دستگاه عابر بانک . تا براش توضیح بدم به بابایی گفت : بابایی کارتتو بده دیگه میخوام براتون پول بگیرم . براش راجع به تلفن عمومی توضیح دادم .  گوشی تلفن و برداشت و طبق معمول بازیهای بچه گانه اش به عمه جون مهنازش مثلا تلفن زد و باهاش صحبت کرد .

چند تا خانم اونجا بودند که رو صورت بچه ها نقاشی میکردند . امیرمحمد هم اصرار که من باید شکل دایناسور بشم ..با همکاری خانم نقاش راضیش کردیم که پلنگ بشه .

   موقع عکاسی خانم عکاس هم امیرمحمد خان گیر داد که الا و بلا باید دوباره سوار تله کابین بشیم . اصلا حوصله عکاسی نداشت . به زور و بلا خانم عکاس چند تا عکس ازش گرفت . به قدری داد و قال کرد که صورت پلنگیش خراب شد .

بعد از حاضر شدن عکسها، دوباره سوار تله کابین شدیم . راه برگشت هم هیجان خاص خودش را داشت . بعد از پیاده شدن در محوطه ، گشتی زدیم  و امیرمحمد هم بازی کرد و بعد از دیدن نمایش فواره های موزیکال به مهمانسرا برگشتیم . روز خیلی خوبی بود .