این روزهای امیرمحمد...

 امیرمحمد به تولد پریاجون (دختر همسایمون ) دعوت شد . با بابایی رفتیم بیرون . امیرمحمد و بردیم پارک . بعدش هم رفتیم اسباب بازی فروشی تا کادو بخریم . امیرمحمد گفت من خودم  برای پریا کادو انتخاب کنم . و البته تأکید کرد که من خودم هیچی نمیخوام ...  موقع بیرون اومدن از اسباب بازی فروشی فقط یک موبایل و یک کلبه برای خودش انتخاب کرده بود و یک بازی فکری برای پریا ...                      امیرمحمد وقتی کادوتو به پریا دادی بهش چی میگی ؟

 مامانی میگم:  مرغ و خروس و بزک    تولدت مبارک ... 

مامانی ببین مثل هندیها شدم ... کرتاهه کورتاهه  کرتاهه کورتاهه

     اون عکسی که رو دیوار ، یه نهنگ روی سر امیرمحمد خیلی دوست دارم .بهم آرامش عجیبی میده واسه همین سایز بزرگ بنر چاپ کردیم و زدیم به دیوار اتاقمون . امیرمحمد چه نهنگی اومده رو سرت ! دیدی چقدر بزرگ ؟ آره مامانی خیلی بزرگ،  خیلی دوستش دارم . گفتم : آه خدا خدا ... امیرمحمد گفت:  مامانی به کی گفتی ؟ گفتم چیو ؟  خداخدا رو !!!  به نهنگ گفتم دیگه ...   فوری البته با اخم و البته کمی حسادت جواب داد : نباید به نهنگ بگی فقط باید به من بگی خدا خدا ...

امیرمحمد با عینک بابایی ، بابایی شد

    امیرمحمد عروسک بزرگ سگشو گرفته تو دستش و محکم میچرخونه ... بهش میگم نکن مامان جان ، سگ بیچاره گناه داره دردش میاد ... نگام کرد و گفت : مامانی نمیدونی این سگ عروسک . مگه جون داره مگه زنده که دردش بیاد ؟